De Wet Houdbare Overheidsfinanciën (Wet Hof)
De Europese eisen en afspraken over reductie van het begrotingstekort en de staatsschuld vormen de basis van de Wet Hof. De middellange termijndoelstelling voor het EMU-saldo is het op termijn verkrijgen van begrotingsevenwicht in stappen van 0,5 procent bbp per jaar. Het EMU-saldo is het vorderingensaldo van de collectieve sector op transactiebasis. Omdat ook gemeenten, provincies en waterschappen bijdragen aan het begrotingstekort van de collectieve sector, bepaalt het wetsvoorstel dat niet alleen het Rijk maar ook de decentrale overheden zich moeten houden aan de doelstellingen uit het aangescherpte Stabiliteits- en Groeipact.

Het aandeel van de decentrale overheden in het EMU-saldo is macro genormeerd. De rijksoverheid maakt daarover afspraken met het IPO, de VNG en de UvW. Na overleg met de koepelorganisaties van de decentrale overheden (VNG, IPO en UvW) is voor 2018 de EMU-tekortnorm -0,3% van het bbp en is er geen onderverdeling naar bestuurslaag (dus geen individuele referentiewaarde per gemeente). Ook volgen er geen sancties bij overschrijding van de norm.

Tot dusver heeft de Wet Hof voor Venlo geen gevolgen gehad, omdat de ontwikkeling van de EMU-saldi op macro-niveau niet hebben geleid tot overschrijdingen.

Onderstaande tabel geeft het begrote en gerealiseerde EMU-saldo voor 2018 weer. Voor 2018 was een overschrijding van € 13.606 miljoen begroot. Het gerealiseerde EMU-saldo is circa € 59 miljoen positiever uitgevallen dan begroot. Dit wordt met name veroorzaakt doordat het gerealiseerde exploitatiesaldo vóór mutatie reserves € 33 miljoen positiever is dan primair begroot en doordat er circa € 25 miljoen minder investeringsuitgaven hebben plaatsgevonden dan gepland.